Gambia the smiling coast

Na een lange reis kwamen we om half 4 aan op het vliegveld van Banjul. Bij het vliegveld was de rode loper al uitgelegd. Niet voor ons maar voor de president van Gambia. Hij ging naar een congres over de islam. De fanfare stond klaar en het leger zat onder een vliegveld te wachten. Het was gelijk een mooie eerste indruk. Daarna de koffers pakken en naar de bus. Zodra we de koffers wilden pakken kwam de eerste gambiaan naar ons toe om ons te helpen. Maar dit konden we zelf doen. Vervolgens bij het inladen van de koffers in de bus werd de eerste fooi verwacht. Bobby gaf 2 euro maar ik was ook geacht wat te geven. Mmm nog 1 euro in m'n portemonnee. Dus die dan maar. Dit was volgens de man niet genoeg maar ik vond van wel :-). Toen op weg naar het hotel. Wow wat een land. Iedereen leeft op straat. Overal zijn kraampjes, mensen die op toeristen staan te wachten. En iedereen is donker. Dat is natuurlijk compleet logisch in Gambia maar het is wel even wennen dat beeld. Maar we hadden allebei het gevoel van wow wat een vet land. Het is gewoon zo anders dan we kennen en nu zien we een keer wat anders. Super leuk!
Toen kwamen we bij het appartement, bij Djeliba. We hebben een erg mooi appartement! Groot en alles is er. Djeliba is heel kleurrijk. Vervolgens wisselden we geld, dalasi. 100 dalasi is ongeveer €2,17. Bobby ging ondertussen even naar buiten en over de drempel van het complex werd hij gelijk aangesproken door Ceebaba. Een gambiaan die toeristen rondleidt. Hustlers en bumpsters of iets dergelijks. Maar hij was erg aardig en hij heeft ons een eerste rondleiding van Kololi gegeven. Oa door de rijstvelden waar vrouwen hard werken voor eigen eten.
S'avonds lagen we al vroeg op bed, we waren kapot. Ik(Jeanine) ben een paar keer gestoken door een mug. Ik heb schijnbaar lekkerder bloed dan Bobby en dat vind ie helemaal niet erg.

Vandaag hadden we het welkomstgesprek met de hostess. En konden we een aantal excursies boeken. Ook kregen we tips hoe we met de hustlers en bumpsters om moesten gaan. Daarna hadden we helemaal geen zin om te relaxen en zwemmen, we wilden er op uit. We zijn via het strand naar Kotu gelopen. Daar was een rivier waar heel veel vogels zitten. Onderweg zijn we door veel mensen aangesproken. Iedereen is erg aardig en je moet gewoon mee doen. Sommigen willen uiteraard dat je een sapje koopt of dat je eet in een bepaald restaurant. Sommigen willen je rondleiden maar er is ook een man naar ons toegekomen die even ze vissen wilde laten zien omdat hij daar trots op was. Het is erg gezellig en iedereen blijft vriendelijk ook al koop je op dat moment niks. Als je bij een restaurant zit stelt de ober zich ook voor en vraagt hoe het gaat enz. Het is zoals mijn nicht Lisanne al zei, echt even een knop omzetten zodra je het land binnen komt maar je moet er voor open staan en dan zie je hoe geweldig dit land is.
Daarna zijn we weer naar het appartement gelopen (uur lopen) en hebben we fruit gehaald bij 1 van de vele fruitlady's. Die hebben we keukentje bij 1 hele grote soort balie buiten. En ze hebben een nummer. Ze delen visitekaartjes uit en zodra je 1 keer bij 1 bent geweest dan is dat je nummer en als je dat tegen anderen vrouwen zegt, dan laten ze je met rust. Wij hebben nummer 12. Ik heb aan een mevrouw van nummer 10 ook beloofd dat we kwamen maar dat werkt zo niet. Haha.
Het is super lekker weer. 36 graden overdag en savonds koelt het lekker af tot 25 graden ongeveer. Met een lekker briesje is dat prima te doen.
Morgen gaan we een oriëntatie tour doen. Naar steden serrekunda en Banjul. Naar de markt en naar een krokodillenpoel. Daarnaast nog wat maar dat weet ik niet meer. We hebben ook een toer naar het binnenland geboekt, 2 vogeltrips en naar een natuurpark in Senegal. Gemiddelde tijd om op te staan:5:25!
We zitten nu in poco loco, wat te drinken. Met gratis wifi.
We gaan er zo vandoor want ik word lek gestoken. Zometeen weer een malariapil nemen.

Tot de volgende keer!!
Xxxxxxxx